Կարպետներ գործող աղջիկը. ավելի երազող ու ավելի մեծ երևակայության տեր դարձնող արվեստ
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
27-ամյա Արևիկ Էվոյանը կարպետագործության տեխնիկան սովորել է շատ վաղուց` 15-20 տարի առաջ.
«Մայրիկս ազատ ժամանակ գործում էր, հենց իրեն նայելով սերտել եմ գործելու տարրական հմտությունները և իմ առաջին փորձերը արել։ Սակայն լրջորեն սկսել եմ զբաղվել 5-6 տարի առաջվանից։ Ի դեպ` մեծ տատիկս հորական կողմից նույնպես կարպետագործ է եղել, և մեր տանը շատ գեղեցիկ ու մեծ կարպետներ կան իրենից մնացած, բայց ցավոք իմ ծնվելուց առաջ է մահացել, և իր գործելը չեմ տեսել»։
Մեր օրերում արդեն հազվադեպ այս գործը Արևիկը հաճույքով է անում, համբերատարությամբ շտկում յուրաքաչյուր թերություն.
«Կարպետագործությամբ զբաղվելը ինձ անսահման ազատություն է տալիս թե՛ իմ մտքերը գույներով ու նախշերով արտահայտելու տեսանկյունից, թե՛ իմ ժամանակը իմ ուզած գրաֆիկով տնօրինելու տեսանկյունից։ Այն նաեւ ֆիզիկական ու մտավոր վարժանք է և երբեմն հանգստացնում է նյարդերը ու վանում լարվածությունը։ Որպես առավելություն կուզեմ ավելացնել նաեւ այն, որ իմ աշխատանքների ոճով պայմանավորված` ես շատ ինտելեկտուալ ու զարգացած գնորդների շրջանակ ունեմ, ինչը և՛ պարտավորեցնող է, և՛ հետաքրքիր»։
Արևիկի խոսքով՝ կարպետի տեխնիկայով գործված իր էջանշանները միայն գումար աշխատելու միջոց չեն.
«Կարպետագործությունն ինձ ավելի երազող ու ավելի մեծ երևակայության տեր է դարձրել, ինձ համար իմ ներաշխարհն այդ տեխնիկայով, այդ միջոցով ի ցույց դնելու միջոց է։ Կախված նրանից, թե ինչքան է իմ ունեցած ապրումը կոմերցիոն կամ խաղարկային, այդքան էլ լինում է գումարը։ Իրականում եթե ես շեշտը դնեմ միայն գումար աշխատելու վրա, իմ կամքին հակառակ շատ այլ ոճի (նկատի ունեմ ճռճռան, էժանագին պատկերներով, ռաբիս, հայրենասիրությունը մանիպուլատիվ կերպով շահարկող) գործեր կանեմ, որոնցից հնարավորինս խուսափում եմ։
Ես ամենապարզ էջանշաններս գործում եմ 3-4 ժամում, սակայն ունեմ փոքրածավալ աշխատանքներ, որոնց վրա 7-10 օր եմ ծախսել, որովհետև շատ բծախնդիր եմ ու ամենափոքր թերությունները տեսնելիս նախընտրում եմ քանդել, նորից սկսել։ Կարպետագործը պետք է նաեւ ինտելեկտուալ ու զարգացած լինի, գաղափար ունենա աշխարհում կատարվող իրադարձություններից, ինչպես նաեւ անպայման պետք է հետևի կարպետագործության ժամանակակից միտումներին։ Նկատի ունեմ սոցիալական ցանցերով, հատկապես Instagram-ով, Pinterest-ով հնարավոր բոլոր վարպետներին գտնելը և նրանց աշխատանքները ևս նայելը, որպեսզի ժամանակից հետ չընկնենք, տեղում չդոփենք, ինքնազարգանանք»։
Կարպետ-էջանշանների պահանջարկը մեծ է հասարակության կոնկրետ խմբերի, շերտերի շրջանում: Արևիկը պահանջկոտ հաճախորդների չի հիշում. ինքն իր հանդեպ այնքան պահանջկոտ է, որ գնորդներին փորձում է միշտ գոհացնել.
«Հիմնական գնորդներս ժամանակակից հայ գրողներն են, գրականագետները, արվեստի մարդիկ և ընթերցասերներն առհասարակ։ Հաջորդը IT ոլորտի մարդիկ են, որովհետև ես նաեւ ունեմ կարպետների շարք նորագույն տեխնոլոգիաների, ռոբոտների, տիեզերքի թեմաներով, ինչը գրավում է բնագիտական ուղղվածության անձանց ևս։ Տարիքային որևէ հստակ խումբ կդժվարանամ նշել, որովհետև 15-ից 60 տարեկան գնորդներ եմ ունենում։
Ամենահիշվող պատվերս այլմոլորակային գործելու առաջարկն էր (պատվիրատուն Վարդուհի Բադալյանն է): Ինձնից բավականին երկար ժամանակ պահանջվեց, որ տրամադրվեմ աշխատանքը սկսելուն, որովհետև անհավանական էր թվում կարպետով այլմոլորակային ստանալը։ Բայց մուսաս մի օր եկավ, ու 2 օրում գործեցի։ Դժվար գործված պատվերներից կցանկանամ առանձնացնել Nyan Cat-ը և մի անգամ էլ միաեղջյուրով էջանշան եմ գործել, այդ մեկը։ Էլի ունեմ բարդ և հիշարժան աշխատանքներ, որոնք սակայն պատվեր չեն եղել, այլ իմ անձնական մտահղացումը ( «Տիեզերքի միգամածությունները», «Լիվերպուլ» և «Մանչեսթեր Յունայթեդ» ֆուտբոլային ակումբների զինանշանները և այլն)»:
Գործելու հիմնական արդյունքը Արևիկը համարում է իր աշխատանքից հաճույք և բավականություն ստանալը և նաեւ անհամբեր սպասում է հերթական աշխատանքի վերաբերյալ մեկնաբանություններին. դրական արձագանքները շատ են ոգևորում և ուրախացնում նրան.
«Մոտիվացիաս ինքնաբերաբար է գալիս։ Ինչպես ցանկացած ոլորտում և աշխատանքում, ինձ մոտ էլ ցավոք եղել են նաև տխրության և անկումի պահեր, երբ հարազատ մարդիկ լուրջ չեն ընդունել իմ աշխատանքը և փորձել են բարեկամաբար, լավ մղումներով ինձ համար այլ ապագա պլանավորել, որը ինձ վիրավորել է, և ես, այո, մեկ անգամ ցանկացել եմ հավերժ թողնել կարպետը։ Բարեբախտաբար այդ որոշումս շատ արագ դրժել եմ:
Որպես վերջաբան կցանկանամ, որ մարդիկ ավելի արժևորեն ձեռագործ որակյալ աշխատանքը և նաեւ կուզեի, որ նոր սերունդը ավելի ակտիվ զբաղվեր կարպետագործությամբ»։
Մարիամ Նալբանդյան
