Դպրոցում այնքան էլ լավ չէր սովորում, բայց կյանքի տված դժվարին փորձություններն անցավ գերազանց. Գեղամ Մաճկալյանը կդառնար 21 տարեկան

Մեկ տարուց ավելի տևած անորոշությանը վերջ դրեց չարագուշակ հեռախոսազանգը. ԴՆԹ-ն համապատասխանել է, Գեղամին գտել են:

«Գեղամը ժամկետային էր, 2020 թվականի հոկտեմբերի 7-ից իրենից լուր չունեինք, 2021 թվականի հոկտեմբերի 27-ին ասացին, որ զոհվել է: Մեզ դեռ պատերազմի սկզբի օրերին ասել էին, որ իրենց զոհված են տեսել, բայց մինչև վերջ հույս ունեինք»,- 1or.am-ի հետ զրույցում պատմում է հերոսի եղբայրը՝ Արգիշտին:

Եղբայրներն արտաքնապես բավականին նման են միմյանց, անծանոթ աչքը նույնիսկ կարող էր չտարբերել նրանց.

«Մեր թաղի ամենաաշխատասեր երեխաներն էին երկու եղբայր: Իմ հիշողության մեջ Գեղամը պոնչո-պոնչո, անընդհատ փնտրտուքների մեջ փոքրիկ տղա է, որ ամեն կերպ ուզում է թեթևացնել ընտանիքի հոգսը: Մի օր իմացանք բանակ է գնացել, չէինք հավատում, որ արդեն այդքան մեծացել է, մի օր էլ իմացանք՝ արդեն հերոս է»,- պատմում է հարևաններից մեկը:

Գեղամ Մաճկալյանը ծնունդով Նոյեմբերյանից էր:

«Հարցին, թե ինչպիսին էր Գեղամը, ես կարող եմ պատասխանել միայն գերադրական աստիճանի ամենա բառով. ամենաուշադիր, ամենախելացի, ամենապատասխանատու, ամենադրական, ամենակատակասեր, ամենաընկերասեր... Գեղամը դպրոցում այնքան էլ լավ չէր սովորում,բայց կյանքի տված դժվարին փորձությունները անցավ գերազանց: Միշտ ասում էր՝ -Սերինե՛, հենց եկա բանակից սաղ ուրիշ ձև տի ըլիլ, սաղ պետք ա սկսվի զրոյից: Եթե այդ օրը խոսելու թեմա չէինք ունենում, մեր հիմնական խոսելու թեման նրա հարսանիքն էր։ Ամեն օր մի աղջկա նկար էր ուղարկում, ասում՝ լա տես սիրուն ա՞, մեր տանը որպես հարս ո՞նց կլի։ Գեղամի շնորհիվ մեր կոնֆետը երբեք չէր պակասում։ Դասի ժամանակ նամակ էր գալիս, բացում էի, գրած էր. «Սերու՛կ, իջի ներքև, շորերս կեղտոտ ա, թե չէ ես կբերեի», ուրիշ ի՞նչ է պետք մարդուն ուրախ լինելու համար։ Ընդամենը ուշադրություն ու նա հենց այդ ուշադիր մարդն էր»,- պատմում է Գեղամի քույրը՝ Սերինե Գիշյանը:

Դասընկերների հիշողություններում էլ Գեղամը միայն դրական է մնացել. 

«Մեր Վերջին զանգի օրը մոտեցավ՝ Արփի ջեն զհե ո՞նց կլի մենք իրար հետ նկար չունինք (իր խաղաղ հայացքով նայելով ինձ), ասացի՝ չունինք էսա կունենանք: Ու չնայած, որ էլ ոչ ոքի չէր նկարում լուսանկարիչը, Գեղամին չմերժեց և մենք ունեցանք մեր միակ և ցավոք վերջին նկարը: Ինքը ֆիզիկայից շատ ուժեղ էր, շարժիչներ էր սարքում տարբեր բաներից ու բերում էր դասի՝ ավտոմեքենաների, նավակների վրա տեղադրած: Փայտի փորագրություն էլ էր սիրում, ու շատ լավ էր ստացվում իր մոտ: Միշտ զարմանում էինք՝ ոնց է խաչքարերի պատկերներ, տարբեր նախշեր փորագրում: Ինքն ընտիր մարդ էր մեծատառով, լավագույն ընկեր, ինչ ուզեինք՝ կտար, երբ ուզեինք՝ կգար, ինչ հարցով դիմեինք՝ խնդիր չունեինք: Շատ խելացի էր, բայց դասերին ուշադրություն շատ չէր դարձնում: Ուսուցչի պատմածով այնպես էր պատմում, զարմանում էր, ասում էր՝ բա որ մի անգամ էլ կարդացած լինեիր...»,- հիշում է Գեղամի դասընկերուհին՝ Արփինե Բեջանյանը:

Գեղամը Մաճկալյանը ծառայության էր անցել 2019 թվականին՝ Վայքի զորամասում: Թշնամու դեմ թեժ մարտեր էր մղել Ջրականում: Նոյեմբերյանցի հերոսը երեկ կդառնար 21 տարեկան:

Մարիամ Նալբանդյան